Ang 'Isang Dalumat ng Panahon' ay isang diskursong teoretiko hinggil sa rendsiyon ng temporalidad na maituturing na Filipino. Bilang pnagunahing tuon at pamamaraan nito, bumabaling ang aklat sa panitikan, sa kritikal na pagbabasa nito sa iba't ibang teksto tulad ng mga talang pandiksiyonaryo , mga pag-aaral sa larang ng araling Filipino, at mga tula. Mula sa mga ito, umuusbong ang pagapaphalaga sa panahon bilang dalumat ng pagkakataon para sa mga bagay upang maging anupaman. Higit na pinalalawig ang ganitong pagtataya sa pagsasaalang-alang sa iba pang mga kakawing na kaisipan tulad ng alamat at kasaganaan, materyalidad, at dating ng mga bagay, tropo at tropikalidad, kontemporaneidad, at kasaysayan, at pag-ibig at talinghaga. Sa gayon, isinasanay ng aklat ang isang mungkahi kung hindi man panibagon wika upang mapag-usapan ang panahon, sampu ng partikular na paggana nito sa mundong Filipino.