Ang 'Tuwing Nag-iisa sa Mapa ng Buntonghininga' ay postmodernong kalipunang namumutiktik sa halos siyento porsiyentong autobiyograpikal na anekdota na payugto-yugtong tatambad sa mambabasa nang nabibihisan ng sisteng maaanghang na mapait na nakapanlulupaypay sa mga larawan ng kahirapan at kabuktutang sinadya o di sinadya, kamangmangang mistulang balat sa utak at makapal na compendium ng mga bagay(i.e., sa konteksto ng tulang "Bagay" ng kilusang pampanitikang tubong-Ateneo) na nilelente ng mapanuri at mapanuksong pagsisiyasat sa kung paano nabibisaklat o napipilay ang aparatong intelelektuwal ng iskolar at kung paano rin niya buong husay na babaligtarin ang unipormeng pang-Atenista upang matambad ang mga himulmol, butas, o wakwak na sinulsihan nang buong ingat o nang kung papaano lamang.